BEELDEN
VAN STEEN
Mirjam de Nijs |
Home |
Intro |
Beelden |
Geplaatst |
Exposities |
Actueel |
Atelier |
Contact |
Beelden vormen sporen van steen. Ze komen van een rots en getuigen van hun natuurlijke oorsprong. In abstracte vormen benadruk ik het eigen karakter van de steen. Daaraan voeg ik graag cultuur toe die betekenisvol is en niet overdadig. Ik ben gefascineerd door de kracht van steen die een indruk van zachtheid kan bieden. Als het beeld af is, gaat het een dialoog aan met zijn omgeving. Dat kan blijken op deze website, bij diverse exposities, en op de plek waar het belandt. Ik nodig u graag uit een stukje spoor mee te maken.
Beelden van steen
Mirjam de Nijs
De eerste keer dat ik de beelden van Mirjam de Nijs zag, moest ik denken aan een zin van Gabriel Garcia Marquez, en ik voelde me als '...aan de oever van een rivier vol doorschijnende wateren die zich halsoverkop naar beneden stortten door een bedding van stenen, glad en wit en reusachtig als voorhistorische eieren. De wereld was nog zo jong dat vele dingen nog geen naam hadden en om ze te noemen, moest je ze aanwijzen met je vinger.'
Het was voor haar ook werkelijk met een ei begonnen, verzekerde de beeldhouwster me later. Of misschien, aarzelde ze, was er eerder nog een druppel geweest - de vorm van een druppel - en was de eivorm daaruit voortgekomen. Ze riepen verbazing op, nieuwsgiereigheid en verdere vragen naar andere vormen. Vragen die het beeldend proces op gang hielden, want hoe mooi de natuurlijke vormen op zichzelf ook zijn, het zijn nog geen beelden. Alleen mensen stellen vragen, zoeken naar namen voor de dingen, alleen mensen maken beelden.
In de latere beelden is dat compacte en in zichzelf beslotene van die oervormen behouden gebleven, net als de souplesse waarmee kracht en zachtheid samenkomen. Tegelijk neemt de zeggingskracht toe. Maar je blijft de verwantschap voelen met die eerste vraag, die eerste verwondering. De beeldhouwster stelt nieuwe vragen, verkent nieuwe vormen - cirkel, vierkant, driehoek - de complexiteit neemt toe, er ontstaat ritme, maar de onbevangenheid en frisheid van het begin blijven behouden.
En steeds ervaar je dat Mirjam de Nijs samenwerkt met de steen zelf. Je voelt dat de steen niets wordt opgelegd, maar dat zijn of haar karakter gerespecteerd wordt. Hard graniet of diabas, zachtere stenen als serpentijn en albast: de beeldhouwster zoekt de steen die past bij het beeld dat haar voor ogen staat - bedachtzaam en onbevangen, krachtig en zacht, een beeld dat sterk genoeg is om een eigen leven te gaan leiden.
Marco Kunst, 2003